خلاصه نکات جلسه تخصصی استاد سیدمحسن موسوی بلده
1 – یکی از اشکالات ثابت بسیاری از قراء، تلفظ حرف عین است که دچار شدت یا رخوت و یا چندشخصیتی در ادا می گردد.
2 – حروف نباید دچار ضغط (فشار) شوند. فشار بر حروف ناشی از شدت دادن به ادای حرف است.
3 – قلقله آخر کلمه را قلقله ابین می گویند.
4 – کشش مدمتصل در طریق شاطبیه بر اساس عرف جهان اسلام همان 4 حرکت است.
5 – وصل آیات در ترتیل، صحیح نبوده و خلاف عرف است مگر آنکه وقف آن و ابتدای بعدی موجب اشکال معنایی گردد.
6 – اصل در قرائت، تدویر است زیرا همه اصول قرائت نبوی در این مدل قرائت رعایت می گردد. رعایت مؤلفاتی همچون فصل آیات، سرعت مناسب، حسن صوت و … در تدویر بسیار مورد تأکید بوده و قابل اجرا برای بسیاری از افراد می باشد.
7 – کشش مد متصل و منفصل در طرق شاطبیه مساوی می باشد.
8 – بهتر است که آخرین هجای کلمه در ترتیل همراه با آکسان نباشد اما در تحقیق این قاعده تغییر می کند.
9 – نبر اگر آخر کلمه اجرا شود (بخش آخر) نشاندهنده تشدید آن حرف است.
10 – عرب هجای آخر کلمه را با اکسان ادا می کند که نشان از مشدد بودن آن حرف است مانند مستقر.
11 – رعایت قوانین وقف در روایت حفص از عاصم بر اساس قاعده الوقف علی مرسوم الخط صورت می گیرد.
12 – کلمات عصر – نذر – سیر به دو وجه تفخیم و ترقیق قرائت می شود.
13 – در راویت حفص از عاصم بر اساس کتابت، وقف می شود و قاری می تواند بر اساس کتابت کلمات به هر شکلی که باشد وقف نماید و نباید به مسائل صرفی و نحوی آن توجه نماید.
14 – در چند وجهی قرائت کردن بعضی از کلمات، دلایل زیر متصور است:
الف): وجود لهجه های مختلف و تجویز پیامبر اسلام مبنی بر قرائت بر اساس لهجه ها
ب): عدم نقطع گذاری قرآن
ج): عدم اعراب گذاری قرآن
د): سهولت قرائت برای همه مردم
15 – اصل ادای کلمات، قرائت قاریان است نه کتابت و خط زیرا خط به مرور زمان تکمیل و ارتقاء می یابد و دچار تغییر و تحول می گردد.
16 – سهولت قرائت و آسان گیری در قرائت آیات، از سنن نبوی می باشد.
جلسه 30 تیرماه 1396
تعداد بازدید: 251
