دلایل سکت های روایت حفص

دلایل انجام سکت در مواضع چهارگانه در روایت حفص به این شرح می باشد:

سوره کهف انتهای آیه اول و ابتدای آیه دوم کلمه عوجا قیما.
اولا بهترین حالت، وقف بر انتهای آیه و ابتدا از ایه بعد است.
ایه در مورد قرآن است که می فرماید این کتاب هیچ کجی (عوجا) در آن نیست بلکه کتابی است استوار (قیما) که برای انذار آمده و بشارت است برای مومنین. اگر کلمه عوجا به قیما وصل شود میشود عوجا قیما یعنی کجی استوار. حال کجی استوار به چه معناست؟ قطعا بی معنی است لذا باید در این مورد سکت کرد تا خللی در معنای آیه ایجاد نشود. قیما صفت قرآن است نه صفت عوجا

 سوره یس آیه ۵۲ کلمه مرقدنا هذا.
بهترین حالت، وقف بر مرقدنا هست.
آیه می فرماید تکذیب کنندگان با حالت سوالی می پرسند چه کسی ما را از قبرهایمان بلند کرده است؟ در ادامه می فرماید هذا ما وعدالرحمن. یعنی این بود وعده خداوند و پیامبران راست میگفتند. ما در کلمه ما وعدالرحمن مای موصوله است و نه مای نافیه. حال اگر مرقدنا به هذا وصل شود این حالت پیش می آید که انگار هذا به مرقدنا اشاره کرده و ما، مای نافیه است و نعوذبالله خداوند دروغ گفته و به وعده خود عمل نکرده. بخاطر همین سکت باید باشد.

سوره قیامت آیه ۲۷ کلمه قیل من راق به معنی کیست شفادهنده.
اگر سکت نباشد پس باید ادغام صورت گیرد. در صورت ادغام کلمه من راق می شود مراق (با راء مشدد). کلمه مراق نیز صیغه مبالغه مارق (خارج شده از دین) است. مراق یعنی کسی که به سرعت از دین خارج میشود و خوارج مصداق آن هستند در صورتی که آیات قبل و بعد در مورد زمان احتضار و مرگ است و این کلمه (مراق) ارتباطی با مفهوم ایه ندارد. در صورتی که من راق یعنی چه کسی شفا می دهد.

سوره مطففین آیه ۱۴جمله کلا بل ران علی قلوبهم.

آیه می فرماید هرگز چنین نیست. بلکه این زنگار بر قلبهایشان بخاطر این است خودشان کسب کرده اند. اگر سکت نباشد باید کلمه بل ران در هم ادغام شود و لذا می شود بران (با راء مشدد). بر به معنی نیکی و خشکی است. بران نیز در زبان عربی یعنی دو نیکی یا دو خشکی مثل فی البر و البحر. لذا در صورت ادغام مفهوم آیه مخدوش میشود و بی معنی. پس باید سکت کرد.