صفت خَرْوَرَه

صفت خَرْوَرَه
(آواز شبيه صداى فرد گلوگرفته؛ صفت ويژه حرف «خ»)
خَروَرَه (به فتح «خ»، سکون «ر» اول و فتح «و» و «ر» دوم) به معناى گرفتگى صدا است.
«خروره» در اصطلاح تجويد يعنى هنگام تلفظ حرف «خ» آوازى شبيه صداى کسى که حلقش گرفته باشد شنيده شود، مانند: تلفظ «خا» در «آخرين» و «خالق».
خروره در برخى از منابع، به عنوان صفتى از صفات فرعى يا غيرمتضاد حروف ذکر شده است.
نيز ر.ک: حرف مخروره.
[1]بيگلري ، حسن;سرالبيان فى علوم القرآن;صفحه 174
[2]فاضل گروسي ، عبد الحسين ، – 1324;تجويداستدلالى;صفحه (150-152)