منوی بالا
صفت نفخ
(خروج هوا از مخرج حرف هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعى حروف)
نَفْخ (با فتح اول و سکون دوم) در لغت به معناى دمیدن هوا از دهان است و در فن تجوید به خروج هوا از مخرج حرف، هنگام تلفظ آن گفته مىشود و در مقام ادا، لبها باد میکنند و صوتى پدید میآید. نفخ از صفات فرعى و غیرمتضاد حروف به شمار مىآید.
حرف داراى این ویژگى را «حرف منفوخ» گویند؛ مانند: تلفظ «ف» در کلمات: أُفّ، کهف، أفواههم، أفواج و فَوَیل.
نیز ر.ک: حرف منفوخ.
[۱]بیگلری ، حسن;سرالبیان فى علوم القرآن;صفحه ۱۷۵
برای از بین بردن استرس در تلاوت باید چند کار
جایگاه شیخ مصطفی اسماعیل در عالم تلاوت برخی از مشاهیر
پاسخ به سؤالات کاربران در حوزه هنر تلاوت (بخش ۱)
اقراء صفحه ۳۱۷ آقای محمدعلی عامری و توضیحات مربوطه
اتصال ردیف بیات حسینی دارای اسامی خاصی است که به
در نشست واکاوی ابعاد فنی تلاوتهای قرآن استاد «محمدصدیق منشاوی»