آشنایی با اصطلاحات موسیقایی در قرائت قرآن کریم
تحلیه : به استفاده از مقامات فرعی به منظور آراستن مقام اصلی،تحلیه گویند.
تحویلات : ایجاد تنوع در نغمات و تغییر مایه موسیقی را گویند.
ترادف : به ترتیب موسیقایی اجراء نغمات و نیز همگونی یک نغمه با ما قبل و بعد آن ترادف گفته می شود.
ترکیب : به تلفیق دو یا چند مقام و نغمه در یک قطعه آوازی گفته می سود و گاه به آن مرکب خوانی نیز گویند.
تصویر : به اجراء مقامات موسیقی عرب از درجه غیر معمول (غیر اصلی) گفته می شود.
تطابق : در اصطلاح به معنای تلفیق موسیقی و کلام بر اساس خواص ذاتی کلمات مفاهیم آن می شود.
تکیه صوتی : به فشار صوتی بر محل خاصی از کلمه یا جمله که تداعی کننده مفهوم و معنای خاصی گردد گویند.
تلحین : به آهنگ گذاری بر کلمات یک متن گفته می شود.
تنغیم : به معنای نغمه خوانی یا نغمه گذاری است.
تنوع : به ایجاد تغییر و گوناگونی در نغمات و آهنگ های یک قطعه لحنی گویند.
توازن : به حفظ تعادل موسیقایی در هنگام اجراء نغمات و الحان گفته می شود.
طنین : کیفیتی است در صوت که موجب تفاوت و تمایز اصوات هم شدت و هم ارتفاع از یکدیگر شده و رنگ،شیوش یا زنگ نیز خوانده می شود.
غلت : نام دیگر تحریر است.
قفله : شیوه قطع لحن با آهنگ در قسمت های پایانی در موسیقی ارتجاعی عربی قفله خوانده می شود.
لحن : دارای مفاهیم مختلفی چون خطا و اشتباه در گفتار ،آهنگ کلام یا لهجه و قطعه آهنگ ساخته شده برای یک متن می باشد.
لحن در تلاوت قرآن : کیفیتی است که از استفاده صحیح و مطلوب مقامات و نغمات عربی،برای اریه آیات قرآن کرریم،بر اساس اصول و مبانی مربوطه حاصل می آید.
نغمه : به معنای نوای خوش،ملودی و گاه به معنای مقام در موسیقی بکار می رود.
مودلاسیون : رجوع کنید به تحویلات.
موتیف : کوچکترین واحد موسیقی است که دارای مفهوم موسیقایی باشتد گفته می شود.
ملودی : به تعدادی ازنتها که به دنبال هم اجراء شده و دارای مفهوم موسیقایی باشند گفته می شود.
مقامات اصلی : مقامات اصلی در موسیقی عرب را مختلف ذکر کرده اند اما ما حصل این اقوال را می توان در یازده مقام خلاصه کرد :
راست،بیاتی،سیکاه،جهارکاه،حجاز،نهاوند،عجم،کُرد،صبا،نواأثر،حجاز کار.
مقام : به گامهای موجود و معین در موسیقی سنتی یا مقامی در کشورهای عربی،ایران و ترکیه مقام گفته می شود.
مساحت صوت : به گستره صوت شخص از پایین ترین تا بالا ترین حد آن مساحت صوتی گفته می شود.