خارج لحنی

به تغییر بدون تناسب مقامات و نغمات قرآنی «خارج لحنی» گویند؛ که دو حالت دارد:

 
  • خارج لحنی در حین تلاوت: یعنی خروج بدون تناسب از یک مقام به مقام دیگر، در اثنای تلاوت یک قسمت.
     
  • خارج لحنی در فواصل تلاوت: یعنی شروع بدون تناسب یک مقام، پس از قطع تلاوت در مقام دیگر. تأکید عدم تناسب بدین جهت است که فرق بین خارج لحنی و ترکیب مقامات (مرکب خوانی) که نشان دهنده مهارت قاری قرآن است و حسن تلاوت را می رساند، روشن شود. خارج لحنی از نقائص جدی تلاوت می باشد و چون باید قرآن را زیبا تلاوت کرد، همیشه بایستی از آن احتراز نمود. پس قاریان باید با تمرین و سعی جدی و اراده قوی بکوشند تا تلاوتشان از خارج لحنی مصون بماند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *