صفت نفث

صفت نفث

(دميده شدن هوا از مخرج لفظ هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعى حروف)

نَفْث (به فتح اول و سکون دوم) در لغت به معناى دميدن از دهان، و در اصطلاح تجويد به‌اين معنا است که هنگام تلفظ حرف، از مخرج آن هوا دميده مي‌شود و بيرون مى‌آيد و در مقام ادا، صدايى است شبيه صداى دميدن کوره آهنگرى يا زرگرى. نفث از صفات فرعى و غيرمتضاد به‌شمار مى‌آيد حرف داراى اين صفت را «حرف منفوث» گويند؛ مانند: حرف «ث» در کلمات ثلث، يلهث و ثلاثه.

نيز ر.ک: حرف منفوث.

[1]بيگلري ، حسن;سرالبيان فى علوم القرآن;صفحه 175
[2]فاضل گروسي ، عبد الحسين ، – 1324;تجويداستدلالى;صفحه 148
[3]حمد،غانم قدوري;الدراسات الصوتية عندعلماءالتجويد;صفحه 324