نکته ای از کارگاه تخصصی هنر تلاوت ۱۳۹۹/۷/۹
گویش یا نحوه خواندن کلمات در خوانندگی به دو دسته تقسیم می شود. گویش در مباحث موسیقایی با عنوان بیان موسیقایی (نحوه اجرای عناصر موسیقایی) نیز شناخته می شود.
الف): گویش یا وجه ملودیک – در گویش ملودیک باید الفاظ دارای حالت صوتی خاص و تحرک موسیقایی باشند. همه کلمات باید دارای جایگاه نغمی باشند تا گویش ملودیک اتفاق افتد. همچنین کلمات نیز باید همراه با رعایت اصول و ضوابط لفظ موسیقایی باشند.
ب): گویش لفظی یا تجویدی – در هر مدل از هنرهای آوازی، الفاظ مطابق الزامات و پردازش های صوتی همان مدل آوازی خوانده می شوند که این کیفیت تحت عنوان تجوید شناخته می شود. تجوید در قرائت قرآن دارای تعریف خاصی است اما به طور کلی نحوه خوانش کلمات و الفاظ را در هنرهای آوازی تحت عنوان تجوید، خوانش یا گویش می شناسند. صدایی که دارای الزامات گویش لفظی نباشد، مناسب کارهای آوازی نیست. ابتدا باید گویش لفظی و سپس گویش موسیقایی را دست یافت. میزان و کیفیت ایجاد تعادل میان الزامات گویش لفظی با گویش ملودیک، نیازمند تجربه خوانندگی و کشف این حالت از تعادل نیاز به تجربه خواندن و تمرین دارد.
🔶 مطرح شده در کارگاه هنر تلاوت روز چهارشنبه مورخ ۱۳۹۹/۷/۹
✏️ محمدکاکاوند
