نقش انوع گوش دادن در مهارت آموزی و کسب دانش
از ابزارهای بسیار مهم در مهارت آموزی، اصلاح نحوه گوش دادن است. گوش اولین و مهمترین راه مهارت آموزی است. گوش کردن صحیح دروازه پیشرفت و ترقی است. نحوه اجرای ردیف ها ریشه در نگرش موسیقایی افراد دارد و این تغییر نگرش بستگی به نحوه گوش دادن افراد دارد. در مهارت آموزی، چهار نوع گوش دادن مطرح است که به آن اشاره می شود:
الف): گوش دادن سَرسَری یا سطحی – گوش دادنی که از روی عادت و بدون تمرکز باشد. در این نوع گوش دادن به علت اینکه ذهن و فکر شنونده متعلق به جلسه نیست فلذا آموخته ای به انسان اضافه نخواهد شد. برای رفع این نوع گوش دادن بهتر است از وسایل ضبط صدا استفاده کرد.
ب): گوش کردن زمینه یاب – گوش کرذنی که برای فهم و دست یابی به موضوع تازه انجام می شود. این فرموده قرآن کریم که می فرماید الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه به نوعی گوش دادن زمینه یاب است. این معلم و مدرس است که نحوه گوش دادن متعلم خود را تنظیم می کند. اگر مطلبی که در حد دانسته های افراد است توسط مدرس ارائه شود، نتیجه آن منجر به گوش دادن سرسری مستمعین خواهد شد.
ج): گوش کردن جستجوگرانه – گوش کردن برای دریافت اطلاعات خاص. در این نوع گوش دادن، مستمع، مطلب تازه را فراگرفته است ولی به دنبال نکات خاص و ویژه است. نکاتی که موجب تمایز شده و کار خاص و ویژه شمرده می شود. افرادی که در تدریس کردن و در اجرا کردن مهارتها از ظرافتهای خاص استفاده می کنند بدون شک گوش کردن خود را به این سطح رسانده اند.
د): گوش کردن مطالعه گرانه – جمع هوشمندانه گوش کردن زمینه یاب و جستجوگرانه منجر به گوش کردن مطالعه گرانه خواهد شد. گوش کردنی که منجر به مطالعه و تحقیق شود. در این نوع گوش دادن، مستمع به دنبال عوامل مؤثر در آن مهارتی است که آموخته است.
محمدکاکاوند