فرم موسیقایی و اهمیت شناخت آن

فرم همان قالبی است که هنرمند می خواهد هنر خود را در آن به نمایش بگذارد. برای مثلاً هر خواننده ای برای نمایش توانمندی ها و تکنیک های خود از یک شیوه خاصی تبعیت می کند که به این شیوه ها در اصطلاح فرم اطلاق می شود.

فرم در مباحث موسیقایی اشاره به ساختار، اجزاء و قالب آن می کند. در بحث فرم، مباحث صوتی، نغمی، لفظی، تکنیکی و مهارتی، آهنگسازی و … همه مورد دقت  و تحلیل و بررسی قرار می گیرند.

شناخت فرم موجب درک بهتر و بیشتر از یک اثر موسیقایی می شود و قدرت فهم و اجرای یک خواننده را ارتقاء می دهد. بررسی ساختارهای چند اثر موسیقایی موجب فهم بهتر موجب ارائه محتوای بهتر و محتوای منطبق بر توانمندی های شخصی است. نتیجه این شناخت، دستیابی به اخلاق صدا و اجراست. در موضوع فرم از موضوعات صوتی، موسیقایی و کلامی صحبت می شود.

فرم باید حتماً با توانمندی های صوتی منطبق باشد و هیچگونه تکلفی را برای خواننده ایجاد نکند. وجود تنش در صدا و تکلف در اجرا از نشانه های فرم نادرست موسیقایی است

عواملی مانند کیفیت طول نفس، ارتفاع و مساحت صدا، تحرک، ساختار تحریرها، بافت موسیقایی از جمله موارد مهمی است که موجب تغییر اساسی در فرم و قالب جملات موسیقایی می شود.