وی در سال ۱۳۴۰ق در «بیلا» واقع در استان «کفرشیخ» مصر علیا به دنیا آمد. او مراحل اولیه قرائات را با آموزش برادر بزرگش «احمد شعیشع» فراگرفت و پس از آن در کنار اساتید فن قرائات، این علم را تکمیل کرد.

شعیشع تنها قاری عصر خود است که به روش محمد رفعت تلاوت می‌کرد. به همین سبب از مشاهیر عصر خود به شمار می‌رود و همواره مشتاقان قرآن کریم از قرائت او بهره می‌گیرند.

او از استادان و نام‌آوران بزرگ علم قرائت است و در تلاوت قرآن صوتی گرم و لحنی دلنشین دارد، آن‌چنانکه شنونده را شیفته و مجذوب حلاوت صوت خویش می‌سازد.

شعیشع قرآن را در هفت سالگی فراگرفت و قرائت قرآن را در رادیو قاهره برای اولین بار در ۱۷ سالگی در ۱۳۶۰ق آغاز کرد. او در آن زمان کوچکترین قاری رادیو بود و این موفقیت خود را مرهون مساعدت‌هاى مرحوم استاد شیخ عقیق، شاعر و مؤلف داستان پیامبر بزرگ اسلام(ص)، می‌دانست و از این پس تلاوت‌هایش پیوسته از همه رادیوهاى کشورهاى عربی و اسلامى پخش می‌شد.

از ویژگی‌های تلاوتش می‌توان به دقت در ادای کلمات، رسایی بیان و تلفظ قوی، تلاوت به روش استاد کل قرائات مرحوم محمد رفعت و صدای خوبش اشاره کرد.

بنا بر گفته احمد ابوالقاسمی، داور و قاری بین‌المللی کشورمان، «صدای استاد صدای خوبی بود. در ایران، کمتر قاری است که از ایشان تقلید کند، چراکه تلاوت ایشان به مانند استادش، محمد رفعت، تلاوتی سخت است و با تلاوت‌های امروزی که حول هنرهای صوتی دور می‌زند، تضاد دارد و به همین دلیل افراد زیادی سراغش نمی‌روند.»

استاد شعیشع بارها به ایران سفر کرد و در مسابقات بین‌المللی قرآن دانشجویان مسلمان (که دوسالانه از سوی سازمان قرآنی دانشگاهیان جهاددانشگاهی برپا می‌شود) و مسابقات بین‌المللی قرآن سازمان اوقاف و امور خیریه به‌عنوان داور حضور یافت.

احمد ابوالقاسمی خاطره‌ای مربوط به حدود ۱۷ سال پیش و زمان حضور مرحوم شعیشع در ایران را بیان کرد و گفت: با تعدادی از قاریان با استاد به گفت‌وگو پرداختیم. هنگامی که درباره واژه لحن سؤال کردیم و می‌خواستیم از ایشان تأیید بگیریم که لحن یعنی آهنگ‌گذاری، استاد گفت: لحن یعنی با معنا خواندن. آنچه شما می‌گویید تنغیم است، یعنی دستگاه‌ها را اجرا کردن و حال آنکه در لحن دنبال این حرف‌ها نیستیم. او اصرار داشت که لحن یعنی با معنا قرآن خواندن و تنغیم، آهنگ‌پردازی است.