شیوه مکتب و مدرسه

در کشور مصر، قراء را از مناظر مختلف، دسته بندی های گوناگون می کنند. البته این دسته بندی ها خیلی دقیق نبوده و دارای اشکالاتی می باشد. دسته بندی مکتب، مدرسه و مشرب یکی از این دسته بندی ها می باشد.

مکتب = جایگاهی است که دارای اصول و پارامترهای مخصوص لحنی، صوتی، وقف و ابتدایی و …. می باشد. از نظر اساتید مصری قاریانی همچون محمد رفعت، عبدالفتاح شعشاعی، محمد صدیق منشاوی، محمد عمران، محمد عبدالعزیز حصان، مصطفی اسماعیل دارای جایگاه مخصوص لحنی می باشند که دارای نوآوری های بدیع در مباحث مختلف صوتی و لحنی می باشند. لذا مکتب محسوب می شوند. البته این نکته را نیز باید توجه نمود که همه قراء در بخش هایی از تلاوت خویش دارای شیوه و اسلوب خاصی هستند ولی باید توجه داشت که شیوه خاص باید در تمام تلاوت نمود داشته باشد. در مورد استاد عبدالباسط و شحات محمد انور نیز نظرات متفاوت می باشد. بعضی معتقدند که استاد عبدالباسط دارای سبک و اسلوب خاص و بدیع می باشد و بعضی نیز معتقدند که ایشان تحت تأثیر محمد رفعت و … قرار داشته است. لذا اسلوب خود را از وی اخذ کرده است. اما با کمی تحقیق و بررسی می توان گفت که استاد عبدالباسط نیز دارای ویژگی های بسیار خاص صوتی و لحنی بوده و اسلوب متفاوتی را ارائه نموده است. در مورد استاد شحات نیز همین مسئله مصداق دارد. شیوه متداولی که هم اکنون بین قراء وجود دارد نیز تحت عنوان مدرسه شناخته می شود.