هر مدل خوانندگی، گویش خاص خود را دارد و گویش قرائت قرآن مبتنی بر گویش تجویدی است. گویش تجویدی نیز در اغلب موارد حالت استفال دارد. افراط در استفال صحیح نیست و نباید استفال موجب تغییر رنگ و طنین صدا گردد. برای حفظ گویش خوانندگی در قرائت قرآن نیز لازم است حالت خنده درون، فعال کردن گونه ها، بکارگیری حرکات صحیح لبها و فک مورد توجه قرار گیرد. همچنین طرز نشستن، طرز تنفس، فرم و حالت بدن، کمر، گردن و … همگی جزو افعال خوانندگی محسوب می شوند که روی گویش نیز اثرگذار هستند.

 مطرح شده در کارگاه هنر تلاوت روز چهارشنبه مورخ ۱۳۹۸/۷/۲۰
✏️ محمدکاکاوند