۱ – شخصی که می خواهد نغمات را فرا گیرد باید حتماً مرحله ی تقلید را گذرانده باشد و یا در همین مرحله در سطح بالایی باشد. اگر کسی با دو یا سه نوار بخواهد نغمات را فرا گیرد خود را خسته کرده و کار را برای خود دشوار می کند. به این علت عرض می کنم که درتقلید موفق باشد زیرا باید در ذهن خود بتواند معادل سازی کند و بتواند اصوات را از یکدیگر تمییز و تشخیص دهد. البته معرفی اسمی نغمات اشکالی ندارد ولی اجرای همان نغمه در جای دیگر اشتباه است.

۲ – آموزش نغمه باید بر اساس سبک تقلید شده باشد. زیرا اجرا و بیان الحان در سبک ها تفاوت دارد.

۳ – از همان سبکی که تقلید می شود باید نمونه های مختلفی ارائه شود تا گوش متعلم به آنها آشنا شود.

۴ – خود معلم نیز باید به شویه های مختلف نغمه مورد نظر را اجرا کند.

۵ – آموزش نغمه باید کوتاه باشد یعنی نباید به جزئیات اجرا اشاره کرد. کلیت شناخت و اجرای نغمه در این مرحله کافی است.

۶ – قاری باید بتواند همان نغمه آموزش دیده شده را در مواضع مختلف قران اجرا کند.

۷ – بعد از آموزش کلامی نغمه قاری باید نغمه مورد نظر به صورت آوایی اجرا کند. تسلط بر این مرحله آموزش نغمه را تکمیل می کند.

۸ – در آموزش نغمات نباید از ترکیبات استفاده کد.

۹ – اجرای نغمه توسط معلم باید در کمال سادگی باشد. یعنی معلم باید اصوات اصلی نغمه را اجرا کند نه اصوات با فنون را.

۱۰ – قاری باید نغمه مورد نظر را در طبقات مختلف صوتی خود اجرا کند تا بتواند به اجرای نغمه مورد نظر در صدای خود شناخت پیدا کرده و اشکالات آن را برطرف کند.

محمد کاکاوند

مدرس مجمع قاریان قرآن
کریم