۱ – شخصي كه مي خواهد نغمات را فرا گيرد بايد حتماً مرحله ي تقليد را گذرانده باشد و يا در همين مرحله در سطح بالايي باشد. اگر كسي با دو يا سه نوار بخواهد نغمات را فرا گيرد خود را خسته كرده و كار را براي خود دشوار مي كند. به اين علت عرض مي كنم كه درتقليد موفق باشد زيرا بايد در ذهن خود بتواند معادل سازي كند و بتواند اصوات را از يكديگر تمييز و تشخيص دهد. البته معرفي اسمي نغمات اشكالي ندارد ولي اجراي همان نغمه در جاي ديگر اشتباه است.

۲ – آموزش نغمه بايد بر اساس سبك تقليد شده باشد. زيرا اجرا و بيان الحان در سبك ها تفاوت دارد.

۳ – از همان سبكي كه تقليد مي شود بايد نمونه هاي مختلفي ارائه شود تا گوش متعلم به آنها آشنا شود.

۴ – خود معلم نيز بايد به شويه هاي مختلف نغمه مورد نظر را اجرا كند.

۵ – آموزش نغمه بايد كوتاه باشد يعني نبايد به جزئيات اجرا اشاره كرد. كليت شناخت و اجراي نغمه در اين مرحله كافي است.

۶ – قاري بايد بتواند همان نغمه آموزش ديده شده را در مواضع مختلف قران اجرا كند.

۷ – بعد از آموزش كلامي نغمه قاري بايد نغمه مورد نظر به صورت آوايي اجرا كند. تسلط بر اين مرحله آموزش نغمه را تكميل مي كند.

۸ – در آموزش نغمات نبايد از تركيبات استفاده كد.

۹ – اجراي نغمه توسط معلم بايد در كمال سادگي باشد. يعني معلم بايد اصوات اصلي نغمه را اجرا كند نه اصوات با فنون را.

۱۰ – قاري بايد نغمه مورد نظر را در طبقات مختلف صوتي خود اجرا كند تا بتواند به اجراي نغمه مورد نظر در صداي خود شناخت پيدا كرده و اشكالات آن را برطرف كند.

محمد کاکاوند

مدرس مجمع قاریان قرآن
کریم