نکات تلاوت

تلاوت اول: سوره طه

آیه 37: و لَقدْ مَنَنّا علیکَ مَرّهُ أُخری: (ما بار دیگر بر تو منت نهادیم)منت نهادن در اینجا معنای منفی ندارد. وقتی ما کاری را برای کسی انجام نداده‌ایم یا کار ما کوچک باشد منتی بر دیگری نداریم اما کار خداوند آنقدر بزرگ است و در حد خدایی او است که این منت را بر انسان‌ها دارد.

مَنّ: از نظر لغوی یعنی بار سنگین، وزن زیاد.در زبان فارسی هم «مَن» از مقدارها و برای وزن سنگین استفاده می‌شده.در قرآن هم نعمت سنگین را منت می‌گویند و تنها شأن خداوند است که منت بگذارد. انسان‌ها کسی نیستند که بخواهند بر یکدیگر و بالاخص به خداوند منت داشته باشند. «لا تمنّوا علیّ اسلامَکُم بَلِ اللهُ یَمُنُّ عَلَیکُم اَن هَداکُم لِلْایمانِ» این خداوند است که منت دارد و نعمت سنگین هدایت به اسلام را به شما داده است.