حذر و توغل مقامی
در کیفیت کاربری مقامات، تفکر لحنی قاریان به دو دسته کلی تقسیم می شوند:
الف): تفکر حذر مقامی – در این مدل تفکر لحنی، شیوه نغمه پردازی و تلحین با رویکرد عدم ورود به جوانب مختلف مقامی و موسیقایی و پردازشات تنغیمی صورت می گیرد و قاریانی همچون اساتید عبدالباسط، خلیل الحصری، بدرحسین، طبلاوی و … در این دسته قرار دارند. افراد پیرو تفکر حذ مقامی، تلاشی برای پرداختن به جلوه های خاص موسیقایی و مقامی ندارند.
ب): تفکر توغّل مقامی – در این مدل تفکر لحنی، شیوه نغمه پردازی و تلحین با رویکرد پردازش موسیقایی و پرداختن به جوانب مختلف موسیقایی مقامات صورت می پذیرد. اساتیدی همچون حصان، عمران، علی محمود، عبدالفتاح شعشاعی و … جزو مصادیق این مدل تفکر لحنی هستند.