خلاصه مطالب جلسه استاد حنیفی – سه شنبه 95/11/5

1 – شناخت مقام عجم و تسلط بر اجرای فروعات این مقام برای تلاوت لازم و ضروری است. مقامات مرکب زیادی در این مقام وجود دارد که شناخت و اجرای آنها لازم است.
2 – مدهای سکون عارضی در ترتیل باید متوازن باشد ولی در تحقیق از اختیارات قاری می باشد. در یک مدل از ترتیل های استاد منشاوی، ایشان مدهای سکون عارض را به قصر اجرا نموده است. مرتلین خلیجی نیز مدهای سکون عارض را به طول اجرا می کنند.
3 – توازن بین مواقف در ترتیل باید متوازن باشد و این یک قاعده اصلی در ترتیل خوانی می باشد.
4 – در رشته قرائت متون (دکلمه) باید پرده مناسب، سرعت و مکث، بیان شیوا و حس و حالت مناسب و … انتخاب شده و مورد توجه قرار گیرد.
5 – کلیه تمرینات لحنی باید دارای موضوع و هدف باشد و بدون موضوع و هدف، هیچ تمرینی به نتیجه مطلوب نرسیده و فرد تمرین کننده را به رشد نمی رساند.
6 – فاصله انداختن میان فواصل و درجات صدا (بدون اجرای تحریر) از مهمترین تفاوتهای آوازخوانی با قرائت قرآن می باشد.
7 – به لحاظ کاربری نغمات در قرائت قرآن، نغمات به سه دسته تقسیم می شود:
الف): جنبه بین المللی با رعایت کلیه اصول و قواعد
ب): جنبه منطقه ای یا محلی که تحت عنوان نغمات مقامی شناخته می شود
ج): جنبه سنتی
8 – تغییر سریع مقام در ترتیل خوانی جزو مهارتهای مهم لحنی این فن محسوب می شود.
9 – برای بررسی ترتیل مرتلین باید ابتدا کلاس ترتیل ایشان تعیین گشته و سپس بر اساس معیارهای لحنی هر کلاس لحنی، آنها را مقایسه کرد.
10 – تنوع مقامی در یک صفحه در ترتیل خوانی کاری غیرتخصصی و غیرفنی است زیرا اینکار ار اختصاصات تحقیق می باشد و نمی توان به اسم نوآوری در ترتیل، از حالات و اقتضائات قرائت تحقیق استفاده نمود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *