عنصر مفاجئه در تلحین
یکی از عناصر فن تلحین، استفاده و وجود عنصر مفاجئه در اجرا است. مفاجئه به معنی غیرقابل پیش بینی و غیر قابل انتظار است. مفاجئه در فن ابتهال خوانی کاربرد مهم و اساسی دارد. افراط در استفاده از این فن موجب عدم همراهی مستمعین می گردد. آن چیزی که شنونده را همراه می کند، قابل پیش بینی بودن ملودی و ساختارهای نتی نغمه می باشد. مفاجئه در موضوعات مختلفی مورد بررسی قرار می گیرد که به چند مورد اشاره می شود:
- ساختار و شکل کلی تلاوت – مانند ساختار تلاوت های اساتید حصان، علی محمود، عبدالفتاح شعشاعی و بعضاً تلاوت استاد
- محمد عمران و ابتهالات استاد طه الفشنی و …
- در اجرای ردیف های لحنی – مانند اساتید، حصان، علی محمود، عبدالفتاح شعشاعی، مصطفی اسماعیل، محمدعمران و …
- در استفاده و نحوه جابجایی درجات صدا و شیوه های انتقال درجات صوتی مانند استاد عبدالفتاح شعشاعی
- در قفلات لحنی مانند استاد عبدالفتاح شعشاعی
- در آغاز و خاتمه تلاوت مانند مصطفی اسماعیل، محمود شحات و …
- نحوه اجرای قطعات بم و اوج صدا مانند استاد محمد النقشبندی، کامل یوسف بهتیمی