نقش وقف و ابتدای فنی در تلاوت معنامحور/ لزوم بهره مندی قاریان قرآن از الحان اصیل
یکی از مهمترین احادیثی که در اغلب اذهان متواتر می شود حدیث اقرء القران بالحان العرب می باشد. یعنی آن که قرآن را با الحان و نغمات عرب تلاوت کنید این حدیث معروف همواره مورد توجه عالمان و فقهای علم و فنون قرائت قرار گرفته است و هرکدام سعی بر اثبات و یا نفی آن داشتند.
جدایی از نفی و یا اثبات این حدیث توجه به موضوعاتی همچون بررسی تاریخی سیر الحان عرب قبل از ظهور اسلام و در دوران حیات پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بررسی تاریخی و ساختار شناسی موسیقی اهل سنت و ارائه ویژگی های الحان مورد ستایش شده در کلام پیامبر اهمیت ویژه ای پیدا خواهد کرد.
در حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه السلام منقول است قرآن را با آهنگ ها و اصوات عرب بخوانید و از موسیقی های اهل گناه کبیره بپرهیزید که پس از من اقوامی خواهند آمد و قرآن را به آهنگ غنا نوحه و رهبانیت می خوانند و این خواندن از گلوگاه آنان نمی گذرد در حالیکه قلوب آنان و به کسانی که ایشان را می پسندند واژگون است.
از این حدیث می توان استنباط کرد که قرائت قرآن باید همراه با تقوای فنی قاری باشد به گونه‌ای که برخی از قاریان دوران طلایی کشور مصر دارای قابلیت های فنی و صداهای فاخر بودند اما همه داشته های خود را در تلاوت نمایان نمی کردند. متأسفانه در عصر نوین جهان قرائت، برخی از قاریان قران با نمایان کردن تحریرهای غیر متعارف و ملودی های سخیف سعی دارند به هر قیمتی تشویق مستمعین قرآن را جلب کنند.
قاری قرآن هنگام تلاوت باید توجه داشته باشد که کلام معبود الهی را می خواند و با متن های دیگر تفاوت فاخر دارد از این رو نمی تواند هر نوع تحویل و ملودی را در خواندن قرآن به کار بگیرد قاری قرآن در کنار فراگیری فنون تلاوت همواره باید خود را نهیب بزند که چگونه بتواند کلام وحی را به زیبایی هر چه تمام تر به گوش مستمعین برساند و قلب آنها را آماده پذیرش قرآن کند. اصالت لحن موضوعی است که متاسفانه به صورت عملی تعریف مشخصی ندارد به گونه‌ای که می‌توان آن را یک مفهوم انتزاعی در نظر گرفت. تلاوت اصیل شامل ملاک ها و شاخص هایی همچون تناسب بیشتر با شأن و منزلت آیات قرآن دارد و رگه ها و شاخصه‌های حزن در این تلاوت پررنگ‌تر خواهد بود. کما اینکه در سفارشات علما و بزرگان دین آمده است که قرآن را با حزن بخوانید این تعریف مطلق نیست و نمی‌توان هر تلاوتی را که در آن حزین نباشد از شاخصه های تلاوت اصیل به دور دانست. یکی دیگر از جنبه ها و ابعاد معنا محوری توجه به جملات و جزئیات آیات قرآن کریم است یعنی قاری قرآن باید بداند که به عنوان مثال آیه ی ابتدایی صفحه در چه موضوعی است و آیات دیگر به چه موضوع دیگری تقسیم بندی میشوند.حداقل نیاز قاری این است که بداند جملات قرآن کریم از کجا شروع میشود و تا کجا به پایان می رسد تا در حین تلاوت جملات قرآن کریم خلط و مزج نشود.جملاتی طولانی در قرآن کریم وجود دارد که بعضاً قاریان در کلماتی وقف می کنند که معنا و مفهوم کامل نیست. پس از شناخت فضای جملات و آشنایی با سبک و سیاق جمله به جمله آیات، قاری قرآن باید لحن و آهنگ خود را تنظیم کند.
وی افزود: به عنوان مثال در آیه ۷۹ سوره مبارکه آل عمران چنین آمده است که «مَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُؤْتِیَهُ اللَّهُ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّهَ ثُمَّ یَقُولَ لِلنَّاسِ کُونُوا عِبَادًا لِی مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَٰکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِمَا کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتَابَ وَبِمَا کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ» یعنی هیچ بشری را نرسد که خدا وی را به رسالت برگزیند و به او کتاب و حکمت و نبوت بخشد آن گاه به مردم گوید: مرا به جای خدا بپرستید، بلکه (پیغمبران بر حسب وظیفه خود به مردم گویند) خداشناس و خداپرست باشید چنانکه این حقیقت را از کتاب به دیگران می‌آموزید و خود نیز می‌خوانید.در این آیه اگر قاری بر کلمه ی النُّبُوَّهَ وقف کند قطعا معنا و مفهوم آیه را به درستی نمی رساند.
محمود لطفی نیا با اشاره به این نکته که قاریان قران باید بدانند که هنگام تلاوت از چه لحنی استفاده می کنند و متناسب با شأن ایات باشد گفت: قاری هنگام خواندن قرآن باید بداند که آیات الهی به اندازه که خداوند متعال عظمت و بزرگی دارد دارای ارزش است. نکته مهم در بیانات احادیث اهل بیت علیه السلام به تصریح اشاره شده است که قرآن و کلمات آن به عظمت پروردگار عالم است و خداوند متعال در آیات قرآن کریم تجلی پیدا می‌کند. لذا قاری قرآن هنگام تلاوت آیات الهی باید به این نکته توجه ویژه داشته باشد پیش از شروع آداب تلاوت قرآن را همچون طهارت ظاهری و طهارت باطنی را به خوبی رعایت کند.
وی افزود: قاری قرآن وقتی متوجه از متن کلام آیات الهی باشد باید پیام این کلمات را به خوبی متوجه شود و بداند که مقصود خداوند متعال از گفتن این جملات چیست و در قالب یک لحن و آهنگ متناسب با آن جمله و کلام به تلاوت قرآن بپردازد.انسان هیچ وقت نمی تواند اشعار حافظ ایا سعدی را در قالب ریتم هایی که متناسب با وزن شعری نیست بخواند و به طریق اولا ایات قرآن کریم نیز به همین ترتیب است که نمی‌توان با هر لحن و آهنگی آن را تلاوت کرد.نکات مهم در اجرای مهارت لحنی قاری ایجاد یک آهنگ اصیل تطبیق وزانت کلان با وزانت لحن است. در واقع همان گونه که در کلام و آیات الهی وقار وجود دارد باید در لحن تلاوت کننده آیات الهی نیز این وقار و سنگینی وجود داشته باشد.این اتفاق نمی افتد مگر آنکه آهنگ و نوع صدا گذاری ها به گونه‌ای باشد که شنونده متوجه کلام خدا شود و قلبش نسبت به آن خاشع گردد.
از مطالب مطروحه می توان چنین استنباط کرد که تحقق اصوات لهوی در برخی معانی مطرح، مثل الحان برآمده از آلات موسیقی، آواهای طربانگیز و آواز ملازم با معاصی، به دلایل متعدد، در تلاوت قرآن کریم چندان متصور نیست. از سوی دیگر، به نظر می رسد صوت لهوی به مفهوم «الحان متناسب با مجالس لهوی» منحصراً در تلاوت قرآن، متصف به عنوان حرمت باشد.
این نوع اصوات لهوی، آسیب زاترین نوع آواها در تلاوت حرفه ای قرآن کریم هستند. فقهای اهل سنت، صوت لهوی را موضوع حرمت شرعی قرار نداده و تنها از عنوان غناء استفاده کرده اند. این مسأله می تواند تأثیر بسزایی در نحوه تعامل قاریان شیعه مذهب با شیوه های معمول قاریان سنی مذهب در ایجاد سبک ها و نغمات قرآنی، داشته باشد.فقهای شیعه چندان که در تبیین حکم و موضوع شرعی غنا کوشیده اند، در تعریف مفهوم صوت لهوی، توجه نشان نداده اند «حال آنکه تبیین صحیح این مفهوم و تحدید موضوع و حکم شرعی آن، رابطه وثیقی با مبحث غنا دارد.