نکته ای از کارگاه تخصصی هنر تلاوت ۱۳۹۹/۳/۷
گویش یا نحوه خواندن کلمات در خوانندگی به دو دسته تقسیم می شود. گویش در مباحث موسیقایی با عنوان بیان موسیقایی (نحوه اجرای عناصر موسیقایی) نیز شناخته می شود.
الف): گویش یا وجه ملودیک – در گویش ملودیک باید الفاظ دارای حالت صوتی خاص و تحرک موسیقایی باشند. همه کلمات باید دارای جایگاه نغمی باشند تا گویش ملودیک اتفاق افتد. همچنین کلمات نیز باید همراه با رعایت اصول و ضوابط لفظ موسیقایی باشند.
ب): گویش لفظی یا تجویدی – در هر مدل از هنرهای آوازی، الفاظ مطابق الزامات و پردازش های صوتی همان مدل آوازی خوانده می شوند که این کیفیت تحت عنوان تجوید شناخته می شود. تجوید در قرائت قرآن دارای تعریف خاصی است اما به طور کلی نحوه خوانش کلمات و الفاظ را در هنرهای آوازی تحت عنوان تجوید، خوانش یا گویش می شناسند. صدایی که دارای الزامات گویش لفظی نباشد، مناسب کارهای آوازی نیست. ابتدا باید گویش لفظی و سپس گویش موسیقایی را دست یافت. میزان و کیفیت ایجاد تعادل میان الزامات گویش لفظی با گویش ملودیک، نیازمند تجربه خوانندگی و کشف این حالت از تعادل نیاز به تجربه خواندن و تمرین دارد.
🟢 مطرح شده در کارگاه تخصصی هنر تلاوت روز چهارشنبه مورخ ۱۳۹۹/۳/۷
***
تنقسم اللهجه أو طریقه قراءه الکلمات فی القراءه إلى فئتین. تُعرف اللهجه فی المناقشات الموسیقیه أیضًا بالتعبیر الموسیقی (کیفیه أداء العناصر الموسیقیه).
أ): لهجه أو مظهر لحنی – فی اللهجه اللحنیه ، یجب أن یکون للکلمات وضع صوت خاص وحرکه موسیقیه. یجب أن یکون لکل الکلمات مکان لحنی حتى تحدث اللهجه اللحنیه. یجب أن تکون الکلمات مصحوبه بمبادئ وقواعد الکلمه الموسیقیه.
ب): اللهجه اللفظیه أو التجویدیه – فی أی نموذج للفنون الصوتیه ، تتم قراءه الکلمات وفقًا لمتطلبات ومعالجه الصوت لنفس النموذج الصوتی ، وتعرف هذه الجوده باسم التجوید. للتجوید تعریف خاص فی تلاوه القرآن ، ولکن بشکل عام ، تُعرف کیفیه قراءه الکلمات والعبارات فی الفنون الصوتیه بالتجوید أو القراءه أو اللهجه. الصوت الذی لا یفی بمتطلبات اللهجه اللفظیه لا یصلح للعمل الصوتی. أولا علیک أن تحصل على اللهجه اللفظیه ثم اللهجه الموسیقیه. یتطلب مقدار ونوعیه الموازنه بین متطلبات اللهجه اللفظیه واللهجه اللحنیه خبره قراءه واکتشاف حاله التوازن هذه یتطلب خبره قراءه وممارسه.